Projektowanie szpitali przechodzi rewolucję – od monumentalnych, chłodnych gmachów ku elastycznym, cyfrowo wspieranym przestrzeniom, które mają jednocześnie leczyć, chronić, uspokajać i gromadzić dane kliniczne najwyższej jakości. Współczesne obiekty ochrony zdrowia muszą odpowiadać na starzenie się społeczeństw, rosnącą liczbę chorób przewlekłych, presję kosztową systemów medycznych, a także rosnące wymagania pacjentów, którzy oczekują opieki spersonalizowanej, bezpiecznej i dostępnej. Zmienia się nie tylko rola szpitala jako budynku, ale całego ekosystemu przemysłu medycznego: od producentów sprzętu, przez dostawców technologii cyfrowych, po firmy farmaceutyczne i integratorów systemów. Trendy w projektowaniu szpitali przyszłości stają się bezpośrednio powiązane z rozwojem telemedycyny, robotyki, sztucznej inteligencji, analityki danych i nowych modeli organizacji opieki. Szpital przestaje być wyłącznie miejscem leczenia ostrego, a staje się centrum koordynacji ciągłej ścieżki zdrowia pacjenta – od profilaktyki, przez diagnostykę i terapię, aż po rehabilitację i monitorowanie w domu.

Architektura skoncentrowana na pacjencie i personelu

Tradycyjny szpital był projektowany głównie pod kątem maksymalnej funkcjonalności medycznej: liczby łóżek, sal operacyjnych, gabinetów zabiegowych i przepustowości oddziałów. W szpitalach przyszłości coraz silniej akcentuje się perspektywę człowieka – zarówno pacjenta, jak i personelu. To przesunięcie jest odpowiedzią na twarde dane: komfort środowiska fizycznego wpływa na długość hospitalizacji, częstość powikłań, poziom stresu i wypalenie zawodowe.

Pacjent staje się głównym punktem odniesienia dla architektów, inżynierów klinicznych i producentów wyposażenia. Projektuje się wnętrza zmniejszające lęk przed procedurami, sprzyjające orientacji w przestrzeni i intymności. Jednocześnie priorytetem pozostaje wydajność pracy lekarzy, pielęgniarek, techników medycznych, diagnostów czy ratowników. Tylko taki holistyczny punkt widzenia pozwala na realną poprawę jakości opieki, doświadczenia pacjenta i bezpieczeństwa klinicznego.

Przestrzeń jako element terapii

Jednym z kluczowych trendów jest wykorzystanie przestrzeni szpitalnej jako aktywnego narzędzia terapeutycznego. W badaniach zwraca się uwagę na wpływ naturalnego światła, akustyki, kolorystyki, temperatury i jakości powietrza na proces zdrowienia. Projektanci coraz częściej korzystają z zasad evidence-based design – projektowania opartego na dowodach naukowych.

• Rozległe przeszklenia i dostęp do dziennego światła pomagają regulować rytm dobowy, co wprost przekłada się na lepszy sen, mniejsze zapotrzebowanie na leki nasenne i szybszy powrót do zdrowia.
• Widoki na zieleń i wprowadzanie ogrodów terapeutycznych, tarasów i wewnętrznych patio obniżają poziom stresu, a także zachęcają do mobilizacji ruchowej po zabiegach.
• Kontrola hałasu poprzez materiały dźwiękochłonne, odpowiednie drzwi, sufity i rozmieszczenie pomieszczeń pozwala zredukować stres zarówno pacjentów, jak i personelu.
• Systemy wentylacji z zaawansowaną filtracją i monitorowaniem parametrów powietrza stanowią istotny element prewencji zakażeń szpitalnych oraz poprawy komfortu oddychania.

W tym kontekście ogromną rolę odgrywa przemysł materiałów budowlanych i wykończeniowych dla medycyny: powstają powłoki antybakteryjne, powłoki łatwo zmywalne, odporne na agresywne środki dezynfekcji, podłogi redukujące hałas i minimalizujące ryzyko poślizgnięcia, a także inteligentne okna dostosowujące przepuszczalność światła do aktualnych potrzeb terapii i odpoczynku.

Intymność, bezpieczeństwo i czytelna nawigacja

Szpital przyszłości musi łączyć trzy wymagania: otwartość na społeczność, zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa klinicznego i ochronę prywatności. Odpowiedzią jest bardziej złożona, ale czytelna struktura przestrzenna.

• Projektuje się osobne ścieżki dla pacjentów planowych, pacjentów w stanach nagłych, logistyki wewnętrznej (transport posiłków, bielizny, odpadów medycznych) oraz ruchu personelu. Separacja tych strumieni zmniejsza ryzyko zakażeń krzyżowych i poprawia doświadczenie pacjenta.
• Kładzie się nacisk na przestrzenie półprywatne i prywatne: sale jednoosobowe, małe moduły dwuosobowe, strefy rozmów z rodziną i zespołem medycznym, miejsca na telekonsultacje oraz dyskusję o planie terapii.
• Systemy nawigacji wykorzystujące czytelne kolory, piktogramy, aplikacje mobilne i interaktywne infokioski ograniczają stres związany z poruszaniem się po skomplikowanym budynku.

Produkcja rozwiązań z zakresu wayfindingu, systemów przywoławczych, kontroli dostępu oraz monitorowania ruchu w budynku staje się osobną specjalizacją w przemyśle medycznym. Inwestorzy oczekują rozwiązań skalowalnych, zintegrowanych z infrastrukturą IT i łatwych do aktualizacji w przypadku zmian organizacyjnych.

Ergonomia stanowisk pracy i walka z wypaleniem zawodowym

Projektowanie szpitali przyszłości ma kluczowe znaczenie w kontekście globalnego niedoboru personelu medycznego oraz rosnącej skali wypalenia zawodowego. Odpowiednio zaprojektowana przestrzeń może skrócić dystanse komunikacyjne, zredukować liczbę zbędnych kroków, zmniejszyć obciążenie fizyczne i zwiększyć możliwość koncentracji na zadaniach medycznych.

• Powstają centralne stacje pielęgniarskie z dobrym wglądem w korytarze, ale jednocześnie z możliwością chwilowego odizolowania się od hałasu.
• Magazyny materiałów, leki, sprzęt jednorazowy lokalizuje się bliżej pacjentów, w tzw. strefach satelitarnych, ograniczając konieczność ciągłego przemieszczania się.
• Systemy cyfrowe do zamawiania badań, leków i posiłków ściśle integruje się z logistyką wewnętrzną, aby unikać dublowania pracy personelu.

Przemysł mebli szpitalnych i wyposażenia ergonomicznego dynamicznie się rozwija: łóżka z automatyczną regulacją, wózki medyczne zintegrowane z tabletami, uchwyty antypoślizgowe, systemy wspierające przenoszenie pacjentów z łóżka na wózek poprzez podnośniki sufitowe. Te rozwiązania nie tylko chronią zdrowie personelu, ale też podnoszą bezpieczeństwo pacjentów z ograniczoną mobilnością.

Cyfrowy szpital: integracja technologii i danych

Kolejnym fundamentalnym trendem jest transformacja szpitali w wysoko zintegrowane, cyfrowe środowiska, w których dane stają się strategicznym zasobem. Połączenie infrastruktury budynku, systemów informatycznych, sprzętu medycznego i urządzeń noszonych przez pacjenta tworzy cyfrowy ekosystem, w którym każda interakcja – od podania leku po wynik badania obrazowego – może być rejestrowana, analizowana i wykorzystana do poprawy jakości leczenia.

Platformy HIS, EMR i interoperacyjność

Sercem cyfrowego szpitala są systemy typu HIS (Hospital Information System) oraz EMR/EHR (Elektroniczna Dokumentacja Medyczna). Jednak sama ich obecność nie wystarczy – kluczowa jest interoperacyjność. Szpitale przyszłości projektowane są tak, aby od samego początku sprzyjać integracji danych: od laboratoriów, przez radiologię, aptekę szpitalną, aż po systemy zarządzania łóżkami, logistyką i finansami.

• Wymiana danych w standardach takich jak HL7 FHIR czy DICOM umożliwia sprawne łączenie informacji z różnych źródeł.
• Elektroniczne zlecenia lekarskie, recepty, wnioski o badania i raporty pielęgniarskie ograniczają ryzyko błędów wynikających z nieczytelnego pisma lub niekompletnych danych.
• Panele kontrolne dla kierownictwa szpitala pozwalają na bieżąco monitorować obłożenie oddziałów, średni czas hospitalizacji, wskaźniki zakażeń szpitalnych czy zużycie zasobów.

Przemysł oprogramowania medycznego zyskuje nowe znaczenie: producenci są zobowiązani do zgodności z wymaganiami cyberbezpieczeństwa, ochrony danych osobowych, a także współpracy z innymi dostawcami – w przeciwnym razie ich produkty nie będą mogły funkcjonować w zintegrowanym ekosystemie. To wymusza powstawanie otwartych interfejsów, API, modułowej architektury systemów i ścisłej współpracy ze szpitalnymi działami IT oraz inżynierami klinicznymi.

Internet Rzeczy Medycznych i infrastruktura sieciowa

W szpitalach przyszłości tysiące urządzeń są połączone siecią: monitory pacjenta, pompy infuzyjne, respiratory, stoły operacyjne, urządzenia do monitorowania temperatury lodówek z lekami, a nawet inteligentne opaski identyfikacyjne pacjentów. To zjawisko określane jest jako Internet Rzeczy Medycznych (IoMT).

• Integracja IoMT umożliwia ciągły nadzór parametrów życiowych, automatyczne alarmowanie w sytuacjach niebezpiecznych oraz dokładne rejestrowanie historii terapii.
• Systemy śledzenia lokalizacji sprzętu medycznego (RTLS) pozwalają szybciej znaleźć potrzebne urządzenie, ograniczyć straty i optymalnie planować zakupy oraz serwis.
• Inteligentne opaski i karty pacjentów łączone są z systemami identyfikacji i bezpieczeństwa, zmniejszając ryzyko pomyłek przy podawaniu leków czy zabiegach.

Wraz z tym rośnie zapotrzebowanie na wyspecjalizowaną infrastrukturę sieciową: sieci Wi-Fi klasy medycznej, segmentację ruchu, systemy jakości usług dla transmisji krytycznej (np. dane z sal operacyjnych), a także rozwiązania wysokiej dostępności i redundancji. Dla przemysłu telekomunikacyjnego oraz firm integratorskich oznacza to rozwój nowej kategorii produktów certyfikowanych do zastosowań medycznych.

Telemedycyna i rozszerzenie szpitala poza mury

Projektowanie szpitali przyszłości obejmuje już nie tylko fizyczny budynek, ale całą sieć powiązań z placówkami satelitarnymi, przychodniami, a przede wszystkim domami pacjentów. Teleopieka i zdalne monitorowanie stanu zdrowia stają się stałym elementem opieki, co zmienia rolę szpitala z miejsca wyłącznej hospitalizacji na centrum koordynacji.

• Powstają dedykowane przestrzenie do prowadzenia telekonsultacji: pomieszczenia z odpowiednią akustyką, oświetleniem i wyposażeniem audio-wideo, zintegrowane z EMR, umożliwiające bezpieczne łączenie z pacjentem w domu.
• Szpitale projektuje się jako „huby” dla zdalnych oddziałów opieki intensywnej (tele-ICU), w których specjaliści nadzorują parametry pacjentów przebywających w innych szpitalach lub w domach opieki.
• Systemy do zdalnego monitorowania pacjentów z chorobami przewlekłymi (np. niewydolność serca, POChP, cukrzyca) generują stały napływ danych, które szpital musi umieć przyjąć, przeanalizować i na ich podstawie podejmować decyzje kliniczne.

Rynek urządzeń do telemonitoringu (ciśnieniomierze, glukometry, pulsoksymetry, wagi, EKG noszone, implantowane czujniki) rośnie w szybkim tempie. Producenci sprzętu medycznego przechodzą z modelu sprzedaży jednorazowej na model usługowy: oferują platformy do gromadzenia danych, analitykę, wsparcie sztucznej inteligencji w wykrywaniu niepokojących trendów oraz integrację z systemami szpitalnymi.

Sztuczna inteligencja i analityka danych

Szpital przyszłości jest jednocześnie centrum przetwarzania ogromnych wolumenów danych: obrazów diagnostycznych, wyników laboratoryjnych, zapisów sygnałów fizjologicznych, dokumentacji tekstowej i informacji administracyjnych. W tej rzeczywistości sztuczna inteligencja (AI) i zaawansowana analityka stają się naturalnym komponentem infrastruktury.

• Algorytmy wspierają radiologów w interpretacji badań obrazowych, wskazując obszary wymagające szczególnej uwagi i porównując obrazy z dużymi bazami przypadków.
• Systemy predykcyjne oceniają ryzyko pogorszenia stanu pacjenta na oddziale (np. sepsy, zaostrzenia niewydolności oddechowej), analizując wiele parametrów jednocześnie.
• Modele uczące się pomagają optymalizować planowanie zabiegów, alokację łóżek, pracę bloków operacyjnych i zasoby personelu.

To z kolei generuje nowe wymagania wobec infrastruktury: serwerownie o odpowiedniej mocy obliczeniowej, chłodzeniu i zabezpieczeniach, możliwość współpracy z chmurą obliczeniową, a także architektura danych uwzględniająca aspekty etyczne, audytowalność decyzji AI i zgodność z regulacjami dotyczącymi wyrobów medycznych o charakterze oprogramowania.

Elastyczność, modułowość i odporność infrastruktury

Niedawne globalne kryzysy zdrowotne pokazały, że szpitale muszą być przygotowane na gwałtowne zmiany zapotrzebowania: od standardowej pracy po tryb kryzysowy, w którym konieczne jest szybkie zwiększenie liczby łóżek intensywnej terapii, izolatoriów czy stanowisk do tlenoterapii. Projektowanie szpitali przyszłości koncentruje się więc na elastyczności i odporności infrastruktury technicznej.

Modułowe układy funkcjonalne

Zamiast sztywnych, trudno modyfikowalnych układów, coraz częściej stosuje się podejście modułowe. Budynek dzieli się na jednostki funkcjonalne, które można w razie potrzeby przekształcić, rozbudować lub czasowo wyłączyć z użytkowania bez paraliżowania całej placówki.

• Modułowe oddziały łóżkowe mogą służyć w standardowym trybie jako oddziały internistyczne czy chirurgiczne, a w sytuacji kryzysowej szybko przekształcać się w strefy izolacyjne z możliwością kontroli przepływu powietrza.
• Bloki operacyjne projektuje się jako „shell space” – przestrzenie wstępnie przygotowane pod przyszłe rozbudowy, do których można wprowadzić nowy sprzęt bez konieczności generalnej przebudowy.
• Systemy instalacji medycznych (gazy medyczne, tlen, próżnia) prowadzi się w sposób umożliwiający łatwe dodanie nowych punktów poboru i tymczasowych stanowisk.

Firmy z sektora prefabrykacji budowlanej wchodzą coraz mocniej w obszar medycyny, oferując gotowe moduły sal operacyjnych, oddziałów intensywnej terapii czy pracowni diagnostycznych, które można montować i demontować z minimalną ingerencją w istniejącą strukturę. Tego typu rozwiązania skracają czas budowy i zmniejszają zakłócenia w pracy szpitala.

Odporność na kryzysy i bezpieczeństwo epidemiologiczne

Szpital przyszłości musi być przygotowany na różne scenariusze: epidemie, katastrofy naturalne, przerwy w dostawach energii, ataki cybernetyczne czy awarie systemów zaopatrzenia. Projektowanie obejmuje więc nie tylko układ funkcjonalny, ale także redundancję kluczowych systemów.

• Systemy zasilania awaryjnego, generatory, magazyny energii i możliwość przyłączenia źródeł odnawialnych pozwalają utrzymać pracę kluczowych jednostek nawet przy przerwach w dostawie prądu.
• Wyspecjalizowane systemy wentylacji z możliwością tworzenia pomieszczeń o ujemnym lub dodatnim ciśnieniu chronią przed rozprzestrzenianiem się patogenów.
• Strefowanie epidemiologiczne – wyraźne podziały na strefy brudne, czyste i pośrednie – umożliwiają szybkie wprowadzenie reżimów sanitarnych bez konieczności fizycznej przebudowy.

Przemysł urządzeń HVAC, filtracji oraz automatyki budynkowej rozwija rozwiązania dedykowane medycynie: centrale wentylacyjne o podwyższonej szczelności, filtry HEPA, systemy monitorowania jakości powietrza w czasie rzeczywistym, a także inteligentne algorytmy zarządzania przepływem powietrza i temperaturą w zależności od obłożenia i rodzaju wykonywanych procedur.

Zrównoważony rozwój i efektywność energetyczna

Szpitale należą do najbardziej energochłonnych budynków: działają w trybie 24/7, wymagają stabilnej temperatury, intensywnej wentylacji, oświetlenia, pracy ciężkiego sprzętu diagnostycznego i laboratoryjnego. Dlatego w projektowaniu szpitali przyszłości kluczowe jest podejście zrównoważone – zarówno ze względów ekonomicznych, jak i środowiskowych.

• Wykorzystuje się technologie energooszczędne: oświetlenie LED z inteligentnym sterowaniem, odzysk ciepła z systemów wentylacyjnych, wysokosprawne kotłownie i chłodnie.
• Coraz częściej na dachach i elewacjach montuje się panele fotowoltaiczne i kolektory słoneczne, a w projektach uwzględnia się magazynowanie energii oraz systemy zarządzania szczytowym poborem mocy.
• Woda szara, systemy oszczędzania wody w sanitariatach i myjniach oraz inteligentne zarządzanie zużyciem zasobów pomagają obniżyć koszty eksploatacji.

Firmy z branży technologii środowiskowych postrzegają sektor opieki zdrowotnej jako kluczowy rynek. Projektowane są systemy BMS (Building Management System) o rozszerzonych funkcjach, pozwalające łączyć dane energetyczne, parametry środowiskowe i informacje o obłożeniu oddziałów, a następnie optymalizować działanie budynku przy zachowaniu wymogów sanitarno-medycznych.

Standardyzacja, ale z możliwością personalizacji

Wysoka elastyczność wymaga równocześnie pewnego poziomu standardyzacji. Szpitale przyszłości korzystają z powtarzalnych modułów sal pacjentów, gabinetów zabiegowych czy przestrzeni pomocniczych, co ułatwia ich przekształcanie. Jednocześnie stosuje się rozwiązania pozwalające na personalizację doświadczenia pacjenta i dostosowanie przestrzeni do indywidualnych potrzeb.

• Sale pacjentów wyposażone w panele ścienne z mediami i systemami infotainment, które można konfigurować w zależności od profilu oddziału.
• Mobilne ścianki działowe, które pozwalają szybko zmienić układ pomieszczeń lub stworzyć przestrzeń dla rodziny przy łóżku pacjenta.
• Inteligentne systemy oświetlenia i klimatyzacji, sterowane przez pacjenta w bezpiecznym zakresie, wspierające poczucie kontroli nad otoczeniem.

W tym obszarze kluczową rolę odgrywają producenci systemów modułowych, rozwiązań „plug-and-play” dla mediów medycznych oraz cyfrowych paneli przyłóżkowych. Współpraca między architektami, inżynierami i przemysłem medycznym jest konieczna, aby osiągnąć równowagę między standaryzacją niezbędną dla bezpieczeństwa, a elastycznością wymaganą przez szybko zmieniające się modele opieki.

Integracja przemysłu medycznego z procesem projektowania

Trendy w projektowaniu szpitali przyszłości są nierozerwalnie związane z ewolucją przemysłu medycznego. Granice między producentami sprzętu, dostawcami technologii cyfrowych, firmami budowlanymi i operatorami szpitali coraz bardziej się zacierają. Powstają złożone konsorcja projektowo-technologiczne, w których różne podmioty współtworzą spójną, funkcjonalną całość.

Projektowanie wspomagane symulacją i danymi

Coraz częściej już na etapie koncepcji architektonicznej wykorzystuje się zaawansowane narzędzia symulacyjne. Modele BIM (Building Information Modeling) przestają być jedynie cyfrową dokumentacją – stają się środowiskiem, w którym można testować różne scenariusze funkcjonowania szpitala.

• Symulacje przepływu pacjentów, personelu i logistyki pozwalają ocenić, gdzie mogą tworzyć się wąskie gardła i jak zoptymalizować lokalizację kluczowych pomieszczeń.
• Modele energetyczne umożliwiają porównanie różnych wariantów instalacji, materiałów i rozwiązań technologicznych pod kątem kosztów cyklu życia budynku.
• Integracja z danymi historycznymi z innych szpitali pozwala realistycznie przewidywać obciążenia oddziałów i zapotrzebowanie na zasoby.

Firmy z branży IT, które wcześniej koncentrowały się na klasycznym oprogramowaniu medycznym, wchodzą w obszar rozwiązań dla projektantów i inwestorów: oferują platformy symulacyjne, narzędzia do analizy przepustowości oddziałów, a także rozwiązania do wirtualnej i rozszerzonej rzeczywistości, które ułatwiają konsultacje z użytkownikami końcowymi – lekarzami, pielęgniarkami, technikami.

Współtworzenie rozwiązań z użytkownikami końcowymi

Szpitale przyszłości powstają w procesie, w którym kluczową rolę odgrywa współpraca z personelem medycznym. Zamiast projektować budynek w oderwaniu od realiów pracy, organizuje się warsztaty, sesje co-designu, symulacje sytuacji klinicznych w wirtualnych modelach, a nawet w prototypowych przestrzeniach testowych.

• Personel kliniczny zgłasza potrzeby dotyczące ergonomii, przepływu informacji, widoczności pacjentów i dostępu do sprzętu.
• Inżynierowie kliniczni i biolodzy medyczni wnoszą perspektywę serwisowalności sprzętu, bezpieczeństwa pacjentów i zgodności z normami.
• Przedstawiciele przemysłu medycznego prezentują możliwości nowych technologii, które mogą wpłynąć na kształt przestrzeni (np. mniejsze, mobilne aparaty diagnostyczne, nowe systemy robotyczne).

Taki model współpracy skraca czas wdrożenia innowacji, zmniejsza ryzyko kosztownych błędów projektowych i ułatwia adaptację personelu do nowego środowiska pracy. Jednocześnie wymaga od dostawców sprzętu i oprogramowania umiejętności pracy w interdyscyplinarnych zespołach, elastyczności oraz gotowości do modyfikacji produktów pod konkretne potrzeby danego szpitala.

Nowe modele biznesowe i partnerstwa publiczno-prywatne

Budowa i modernizacja szpitali to ogromne nakłady inwestycyjne, a jednocześnie ryzyko technologicznego starzenia się infrastruktury. Dlatego w wielu krajach rozwijają się nowe modele finansowania i eksploatacji, oparte na partnerstwach publiczno-prywatnych (PPP) oraz długoterminowych kontraktach usługowych.

• Firmy z sektora przemysłu medycznego nie tylko dostarczają sprzęt, ale biorą udział w projektowaniu całych bloków funkcjonalnych – np. pracowni diagnostycznych – i odpowiadają za ich utrzymanie przez wiele lat.
• W modelu „equipment-as-a-service” szpital nie kupuje urządzeń na własność, lecz płaci za ich dostępność, serwis i aktualizacje technologiczne, co pozwala utrzymać wysoki poziom innowacyjności bez konieczności częstych dużych jednorazowych inwestycji.
• Producenci rozwiązań cyfrowych oferują pakiety obejmujące nie tylko oprogramowanie, ale też infrastrukturę, szkolenia personelu, wsparcie analityczne i ciągły rozwój algorytmów.

Takie podejście zmienia relacje między sektorem publicznym a przemysłem medycznym: z transakcyjnych na partnerskie, oparte na podziale ryzyka i odpowiedzialności za efekty. Projektowanie szpitali musi uwzględniać tę długoterminową perspektywę – np. rezerwując przestrzeń i infrastrukturę pod przyszłe generacje sprzętu, systemów IT i usług zdalnych.

Humanizacja technologii: doświadczenie pacjenta jako priorytet

Mimo rosnącej roli technologii, ostatecznym miernikiem sukcesu szpitala przyszłości jest jakość doświadczenia pacjenta i efekty zdrowotne. Wiele innowacji przemysłu medycznego skupia się dziś na tym, aby technologia była jak najmniej inwazyjna, bardziej intuicyjna i przyjazna.

• Interfejsy urządzeń przyłóżkowych projektuje się tak, aby pacjent mógł w prosty sposób kontrolować oświetlenie, media, komunikację z personelem i dostęp do informacji o własnym leczeniu.
• Systemy kolejkowania, rejestracji i informowania o statusie badań dążą do ograniczenia niepewności i frustracji związanej z oczekiwaniem.
• Platformy edukacyjne, dostępne na ekranach przy łóżku lub w aplikacjach mobilnych, pomagają zrozumieć diagnozę, plan leczenia, możliwe powikłania i sposób przygotowania do wypisu.

Dla przemysłu oznacza to konieczność inwestowania w projektowanie zorientowane na człowieka (human-centered design), testy użyteczności z udziałem pacjentów w różnym wieku i o różnych kompetencjach cyfrowych, a także ścisłe przestrzeganie zasad dostępności dla osób z niepełnosprawnościami. Technologie muszą pozostawać w tle, wspierając relację pacjent–personel, a nie ją zastępować.

Szpitale przyszłości będą w coraz większym stopniu systemami cyber-fizycznymi: połączeniem złożonej infrastruktury technicznej, zaawansowanego oprogramowania, zintegrowanego przemysłu medycznego i wrażliwości na ludzkie potrzeby. Trendy w ich projektowaniu wskazują wyraźnie na rosnącą rolę danych, elastyczności, zrównoważonego rozwoju oraz partnerstw, które przekraczają tradycyjne granice między sektorem publicznym, prywatnym i światem nowych technologii.