Historia firmy BASF to opowieść o narodzinach i rozwoju jednej z najważniejszych firm chemicznych świata, która kształtowała procesy industrializacji, zmiany w rolnictwie, farmacji, tworzywach sztucznych oraz energetyce. Od drugiej połowy XIX wieku przedsiębiorstwo to wyznaczało kierunki rozwoju chemii przemysłowej, wprowadzając na rynek przełomowe barwniki syntetyczne, nawozy azotowe, tworzywa i katalizatory. Dzieje BASF są zarazem zwierciadłem historii gospodarczej Niemiec: dynamicznego rozwoju, okresów kryzysów, wojen, powojennej odbudowy oraz globalizacji. Zrozumienie jej historii pozwala prześledzić, jak innowacje naukowe, decyzje biznesowe i tło polityczne wpływały na kształt współczesnego przemysłu chemicznego, a także na nasze codzienne życie – od kolorów ubrań, przez plony na polach, po materiały w samochodach i elektronice.
Początki BASF i narodziny nowoczesnego przemysłu chemicznego
Firma BASF została założona w 1865 roku w Ludwigshafen nad Renem przez Friedricha Engelhorn’a, przedsiębiorcę związanego wcześniej z branżą gazowniczą i oświetleniową. Jego pierwotnym celem była produkcja barwników syntetycznych z produktów ubocznych koksownictwa i wytwarzania gazu. W połowie XIX wieku w Europie trwał intensywny rozwój badań nad związkami organicznymi, szczególnie po odkryciu pierwszego syntetycznego barwnika anilinowego przez Williama Henry’ego Perkina. Engelhorn dostrzegł w tym szansę i postanowił zbudować zakład, który połączy badania laboratoryjne z masową produkcją przemysłową.
Lokalizacja w Ludwigshafen nie była przypadkowa. Dostęp do rzeki Ren ułatwiał transport surowców i produktów, a rozwijająca się sieć kolejowa łączyła region z głównymi ośrodkami przemysłowymi Niemiec. Pierwotna nazwa przedsiębiorstwa – Badische Anilin- & Soda-Fabrik – odzwierciedlała dwa filary produkcji: barwniki anilinowe oraz sodę, potrzebną m.in. dla przemysłu szklarskiego i tekstylnego. Skrót BASF szybko stał się rozpoznawalną marką w świecie chemii, mimo że pełna nazwa ulegała w późniejszych latach przekształceniom.
W pierwszych dekadach istnienia firma skupiła się na produkcji barwników, które rewolucjonizowały przemysł tekstylny. Dotychczas kolory uzyskiwano z surowców naturalnych, jak indygo roślinne czy koszenila, których produkcja była pracochłonna, droga i podatna na wahania podaży. Barwniki syntetyczne wytwarzane na bazie aniliny oferowały powtarzalność, intensywność barwy oraz możliwość uzyskania odcieni, które wcześniej były trudno osiągalne. BASF, podobnie jak inne niemieckie firmy chemiczne, weszła w intensywną konkurencję technologiczną i patentową, która napędzała szybki rozwój badań chemicznych w całych Niemczech.
W końcu XIX wieku przedsiębiorstwo dysponowało już własnym zapleczem badawczym, zatrudniając wybitnych chemików i inżynierów. Współpraca między laboratorium a halą produkcyjną stała się fundamentem modelu działania firmy. Innowacje nie ograniczały się do opracowywania nowych barwników. BASF inwestowała także w rozwój procesów technologicznych, aparatury oraz w systematyczne kształcenie kadry. Był to jeden z pierwszych przykładów przedsiębiorstwa, w którym badania naukowe zostały w tak dużym stopniu zintegrowane z potrzebami produkcji na skalę przemysłową.
W tym czasie BASF zyskała międzynarodowe znaczenie. Produkty firmy trafiały do wielkich ośrodków przemysłu włókienniczego w Europie i poza nią. Z kolei patenty i know-how związane z syntezą barwników uczyniły z niej jednego z kluczowych graczy w rodzącym się globalnym rynku chemicznym. Ten okres ugruntował wizerunek BASF jako firmy innowacyjnej, dobrze zarządzanej i zdolnej do szybkiej adaptacji do zmieniających się warunków gospodarczych i technologicznych.
Era innowacji: od barwników do chemii azotowej i tworzyw
Na przełomie XIX i XX wieku BASF kontynuowała rozwój w sektorze barwników, ale zarząd i naukowcy przedsiębiorstwa zaczęli dostrzegać potencjał w innych obszarach chemii. Szczególne znaczenie miały prace nad wykorzystaniem azotu i opracowaniem metod jego wiązania z powietrza. W tym czasie w Europie coraz wyraźniej odczuwano problem braku tanich i wydajnych nawozów, których niedostatek mógł doprowadzić do kryzysu żywnościowego. Tradycyjne źródła azotu – saletra chilijska i odchody ptasie (guano) – były ograniczone i zależne od importu z odległych regionów świata.
Przełomem dla BASF okazała się współpraca z chemikiem Fritzem Haberem oraz inżynierem Carlem Boschem. W wyniku zaawansowanych badań powstał proces syntezy amoniaku z azotu atmosferycznego i wodoru pod wysokim ciśnieniem oraz w obecności odpowiednich katalizatorów. Wdrożenie na skalę przemysłową tego procesu – znanego jako proces Habera-Boscha – było jednym z najważniejszych osiągnięć w historii przemysłu chemicznego. BASF odegrała kluczową rolę w przekształceniu reakcji laboratoryjnej w wydajny, stabilny proces przemysłowy, wymagający skomplikowanej aparatury, nowoczesnych materiałów konstrukcyjnych i zaawansowanych systemów kontroli.
Dzięki temu możliwa stała się masowa produkcja nawozów azotowych, co drastycznie zwiększyło plony w rolnictwie i zmieniło strukturę światowej gospodarki rolnej. Jednocześnie azot z syntetycznego amoniaku mógł być wykorzystany do produkcji materiałów wybuchowych, co nadało wynalazkowi wymiar militarny. W okresie przed I wojną światową oraz w jej trakcie BASF, podobnie jak inne wielkie firmy chemiczne w Niemczech, działała na styku gospodarki cywilnej i potrzeb armii. To podwójne oblicze chemii azotowej – jako źródła żywności i materiałów wybuchowych – stało się jednym z najbardziej symbolicznych elementów historii firmy.
Równolegle przedsiębiorstwo rozwijało inne działy produkcji. Intensyfikowano badania nad surowcami organicznymi, półproduktami chemicznymi oraz nowymi rodzajami barwników. Modernizowano procesy wytwarzania sody i innych związków nieorganicznych. Wprowadzano bardziej wydajne reaktory, kolumny destylacyjne, systemy chłodzenia i sprężania, co pozwalało na obniżenie kosztów i zwiększenie skali produkcji. BASF stała się jednym z pionierów wielkoskalowej inżynierii chemicznej, łącząc w sobie kompetencje naukowe, konstrukcyjne i organizacyjne.
Po I wojnie światowej firma, podobnie jak cała gospodarka niemiecka, musiała zmierzyć się z konsekwencjami klęski militarnej, inflacji i zmian politycznych. Mimo trudności kontynuowano inwestycje w badania. W kolejnych latach zaczęły pojawiać się pierwsze ważne kroki w stronę późniejszych tworzyw sztucznych i włókien syntetycznych. Rozwijano produkcję związków pochodnych węgla i ropy naftowej, a basfowskie laboratoria pracowały nad nowymi typami polimerów i żywic. Ten etap umocnił przekonanie, że przyszłość firmy nie może opierać się wyłącznie na barwnikach, lecz wymaga szerszego portfolio produktów.
W okresie międzywojennym niemiecki przemysł chemiczny uległ silnej konsolidacji. W 1925 roku BASF, wraz z innymi ważnymi przedsiębiorstwami, weszła w skład koncernu IG Farben – gigantycznego ugrupowania, które miało zdominować chemiczny rynek niemiecki i stać się globalnym liderem. BASF zachowała tożsamość zakładową i lokalną, lecz wiele decyzji strategicznych podejmowano na poziomie koncernu. Innowacje kontynuowano, ale były one coraz bardziej wplecione w szersze strategie gospodarcze i polityczne Niemiec.
W latach 30. i podczas II wojny światowej IG Farben, a w jego ramach zakłady BASF w Ludwigshafen, brały udział w programach zbrojeniowych III Rzeszy. Wykorzystywano technologie chemiczne do produkcji paliw syntetycznych, tworzyw oraz substancji o znaczeniu militarnym. W tym okresie rozwój chemii był powiązany z systemem politycznym i działaniami wojennymi, a wiele decyzji podejmowano w ścisłym porozumieniu z władzami nazistowskimi. Po wojnie te powiązania stały się jednym z kluczowych elementów oceny moralnej działalności IG Farben i jego spółek składowych.
Rozpad IG Farben i odrodzenie BASF po II wojnie światowej
Po kapitulacji Niemiec w 1945 roku zwycięskie mocarstwa przystąpiły do demontażu struktur IG Farben, uznając je za fundament niemieckiej machiny wojennej. Kompleks Ludwigshafen był jednym z największych ośrodków chemicznych w Europie i w czasie wojny został ciężko zbombardowany. Zakłady były w dużej mierze zniszczone, a przyszłość firmy stała pod znakiem zapytania. Jednocześnie sojusznicy dostrzegali ogromny potencjał technologiczny i produkcyjny tych instalacji, co sprawiło, że zdecydowano się na ich kontrolowaną odbudowę i nadzór.
W kolejnych latach IG Farben zostało formalnie rozwiązane, a z jego części utworzono na nowo odrębne przedsiębiorstwa, w tym BASF. Odbudowa zakładów w Ludwigshafen i innych lokalizacji była procesem stopniowym, zależnym od zgody władz okupacyjnych, dostępności surowców oraz sytuacji politycznej w powstającej Republice Federalnej Niemiec. BASF odrodziła się jako niezależna firma, która musiała zdefiniować na nowo swoją strategię, strukturę organizacyjną i zakres działalności.
Lata 50. i 60. to czas intensywnej rozbudowy mocy produkcyjnych, modernizacji technologii i unowocześniania organizacji pracy. BASF skorzystała z dynamiki tzw. cudu gospodarczego w RFN, kiedy przemysł niemiecki, wspierany przez plan Marshalla i korzystną koniunkturę światową, szybko odzyskiwał pozycję. Firma inwestowała w nowe instalacje chemiczne, rozwijając zarówno ofertę tradycyjnych produktów (barwniki, nawozy, chemikalia podstawowe), jak i nowe obszary działalności.
Szczególnie ważne stały się tworzywa sztuczne i włókna syntetyczne. BASF opracowywała i wprowadzała na rynek kolejne typy polimerów, które znalazły zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym, budownictwie, elektronice oraz w produkcji dóbr konsumpcyjnych. Wykorzystywano doświadczenia w inżynierii procesowej do budowy zintegrowanych instalacji, w których surowce, półprodukty i produkty gotowe były ze sobą powiązane w optymalny sposób. To podejście, znane później jako koncepcja „Verbundu”, stało się jednym z wyróżników BASF wśród globalnych koncernów chemicznych.
Równolegle firma rozwijała segment środków ochrony roślin oraz nawozów. Kontynuacja tradycji chemii azotowej i agrochemii pozwoliła BASF na zdobycie istotnej pozycji w sektorze rolniczym. Wprowadzano herbicydy, fungicydy i insektycydy zwiększające efektywność produkcji rolnej. Jednocześnie zmieniały się ramy regulacyjne i oczekiwania społeczne wobec bezpieczeństwa i skutków środowiskowych tych produktów, co wymuszało coraz bardziej zaawansowane badania toksykologiczne i ekologiczne.
Odbudowa wizerunku wymagała także zmierzenia się z przeszłością. Procesy sądowe przeciwko liderom IG Farben oraz dyskusje o odpowiedzialności przemysłu za zbrodnie wojenne wpływały na publiczny obraz BASF. Firma, podobnie jak inne przedsiębiorstwa wywodzące się z IG Farben, stopniowo włączała się w debatę na temat pamięci historycznej, odszkodowań i etycznych standardów prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie starała się podkreślać swoją rolę jako motoru powojennego rozwoju i modernizacji gospodarczej RFN.
Rozszerzanie działalności: globalizacja i integracja Verbund
Od lat 60. XX wieku BASF zaczęła coraz intensywniej wychodzić poza granice Niemiec i Europy Zachodniej. Wykorzystując rosnącą pozycję finansową i technologiczną, firma inwestowała w zakłady produkcyjne, centra dystrybucyjne i biura handlowe na innych kontynentach. Celem było stworzenie globalnej sieci, która pozwoliłaby na lepsze wykorzystanie rynków zbytu, dostęp do surowców i dywersyfikację ryzyka.
Jednym z kluczowych elementów strategii BASF stało się budowanie kompleksów przemysłowych opartych na idei Verbund. Oznacza ona ścisłą integrację różnych linii produkcyjnych w ramach jednego dużego zakładu lub grupy zakładów. Produkty uboczne jednego procesu stają się surowcem dla kolejnego, wykorzystuje się wspólną infrastrukturę energetyczną, logistyczną i techniczną. Takie podejście przynosiło oszczędności kosztów, zwiększało efektywność energetyczną oraz ograniczało ilość odpadów. Ludwigshafen pozostał największym i najbardziej zaawansowanym technologicznie kompleksem Verbund, ale z czasem podobne struktury powstały w Ameryce Północnej, Azji i innych regionach.
W trakcie globalnej ekspansji BASF dywersyfikowała portfolio produktów. Oprócz barwników, nawozów, środków ochrony roślin i tworzyw sztucznych rozbudowywano segment chemii specjalistycznej, obejmującej dodatki do paliw i smarów, pigmenty, katalizatory, chemikalia dla przemysłu farmaceutycznego i kosmetycznego, a także rozwiązania dla przemysłu papierniczego, włókienniczego i motoryzacyjnego. Strategia polegała na łączeniu dużych wolumenów produkcji z wysoką jakością i wsparciem aplikacyjnym dla klientów przemysłowych.
W latach 70. i 80. BASF zmierzyła się z wyzwaniami kryzysów naftowych, zmian kursów walutowych oraz rosnącej konkurencji ze strony firm z USA, Japonii i później z innych regionów Azji. Uzależnienie przemysłu chemicznego od ropy naftowej jako podstawowego surowca wymagało poszukiwania alternatywnych źródeł i optymalizacji procesów. Inwestowano w rozwój petrochemii, rafinacji i przetwarzania gazu, co miało zapewnić stabilność zaopatrzenia w kluczowe komponenty łańcucha chemicznego.
Firma zaczęła również zwiększać nakłady na badania i rozwój w dziedzinie materiałów o szczególnych właściwościach – od tworzyw o wysokiej wytrzymałości, przez piany poliuretanowe, po specjalne powłoki i kleje. Współpraca z producentami samochodów, firmami budowlanymi, producentami urządzeń elektronicznych czy sektorem opakowań pozwalała na wspólne projektowanie rozwiązań dopasowanych do konkretnych zastosowań. BASF postrzegała siebie coraz bardziej jako dostawcę kompleksowych rozwiązań materiałowych, a nie jedynie producenta pojedynczych chemikaliów.
W kolejnych dekadach firma realizowała liczne przejęcia i alianse strategiczne, wzmacniając swoją obecność w wybranych segmentach. Jednocześnie wychodziła na rynki wschodzące, szczególnie w Azji, gdzie powstawały nowe zakłady produkcyjne i centra badawczo-rozwojowe. Globalizacja działalności oznaczała konfrontację z odmiennymi regulacjami, kulturami biznesu i oczekiwaniami społecznymi, ale dawała też szansę na korzystanie z dynamicznego rozwoju gospodarczego tych regionów.
Nowe wyzwania: środowisko, energia i odpowiedzialność społeczna
Od końca XX wieku na działalność BASF coraz silniej wpływają kwestie środowiskowe, energetyczne i społeczne. Przemysł chemiczny jest z natury energochłonny i wiąże się z emisjami gazów cieplarnianych, odpadami oraz ryzykiem wypadków przemysłowych. Wraz ze wzrostem świadomości ekologicznej społeczeństw i zaostrzaniem przepisów prawnych przedsiębiorstwo musiało przystosować się do nowych warunków. Dla firm takich jak BASF stało się jasne, że długoterminowy rozwój wymaga włączenia zasad zrównoważonego rozwoju do strategii korporacyjnej.
Jednym z kierunków działań była poprawa efektywności energetycznej i redukcja emisji. Koncepcja Verbund, wykorzystująca ciepło odpadowe i integrację strumieni materiałowych, okazała się ważnym atutem w tym procesie. Firma inwestowała w modernizację kotłów, systemów parowych, instalacji do odzysku energii oraz w technologie ograniczające emisję zanieczyszczeń powietrza i ścieków. Równocześnie rozwijano procesy katalityczne i niskoemisyjne technologie produkcji podstawowych chemikaliów, co pozwalało zmniejszać ślad węglowy produktów.
Innym obszarem było projektowanie materiałów pomagających w ochronie środowiska i oszczędzaniu zasobów. Tworzywa lekkie, stosowane w motoryzacji, przyczyniają się do redukcji masy pojazdów, a tym samym do mniejszego zużycia paliwa. Izolacje termiczne, piany i specjalne powłoki poprawiają efektywność energetyczną budynków. Rozwijano też produkty dla energetyki wiatrowej i słonecznej, jak żywice do łopat turbin czy materiały uszczelniające i kleje dla paneli fotowoltaicznych. BASF starała się prezentować swoje produkty jako części rozwiązań umożliwiających transformację energetyczną.
Rosnące znaczenie miały również kwestie odpowiedzialności społecznej i bezpieczeństwa. Po serii globalnie nagłośnionych katastrof przemysłowych w różnych firmach chemicznych na świecie, opinia publiczna wymagała większej przejrzystości, systemów zarządzania ryzykiem oraz szybkiego informowania o zagrożeniach. BASF wdrożyła liczne standardy bezpieczeństwa procesowego, szkolenia pracowników, systemy detekcji i reagowania. Stała się jednym z uczestników inicjatyw branżowych, takich jak Responsible Care, promujących odpowiedzialne postępowanie w zakresie ochrony środowiska, bezpieczeństwa i zdrowia.
Firma rozwijała także działalność badawczą w dziedzinie chemii materiałowej i biologii stosowanej. W obszarze agrochemii coraz większy nacisk kładziono na produkty o mniejszej toksyczności i większej selektywności działania, co miało ograniczyć negatywny wpływ na ekosystemy. Współpraca z naukowcami i instytutami badawczymi służyła zarówno tworzeniu nowych molekuł aktywnych, jak i zrozumieniu długofalowych skutków ich stosowania. W miarę rozwoju biotechnologii pojawiały się również projekty łączące tradycyjną chemię z procesami biologicznymi.
Wizerunkowo BASF starała się podkreślać swoją rolę jako innowatora i partnera dla przemysłu w procesie przechodzenia na bardziej zrównoważone modele produkcji. Koncepcje gospodarki o obiegu zamkniętym, recyklingu tworzyw sztucznych i oszczędzania zasobów zaczęły odgrywać coraz większą rolę w jej komunikacji i planach inwestycyjnych. Zadaniem było znalezienie równowagi między rentownością a rosnącymi wymaganiami w zakresie ochrony klimatu oraz odpowiedzialności społecznej.
Digitalizacja, badania i nowe obszary działalności w XXI wieku
Wejście w XXI wiek oznaczało dla BASF konieczność dostosowania się do przyspieszającej cyfryzacji przemysłu oraz do kolejnych wyzwań związanych z globalną konkurencją i zmianami geopolitycznymi. Firma zaczęła na szeroką skalę wykorzystywać narzędzia cyfrowe w projektowaniu procesów, zarządzaniu łańcuchami dostaw, logistyce i komunikacji z klientami. Symulacje komputerowe, modelowanie reakcji chemicznych oraz zaawansowana analityka danych stały się stałym elementem działalności badawczo-rozwojowej.
W zakresie produkcji przemysłowej digitalizacja oznaczała wdrażanie systemów monitoringu w czasie rzeczywistym, automatyzacji i robotyzacji, co zwiększało bezpieczeństwo i efektywność. Dane zbierane z czujników w instalacjach chemicznych umożliwiały przewidywanie awarii, optymalizację zużycia energii oraz szybkie reagowanie na odchylenia parametrów procesowych. Takie podejście pozwalało na dalsze doskonalenie koncepcji Verbund, w której synergia między różnymi liniami produkcyjnymi była wspierana przez inteligentne systemy zarządzania.
BASF kontynuowała również rozbudowę swojej sieci badawczej. Centra R&D działały nie tylko w Niemczech, ale także w Ameryce Północnej, Azji i innych regionach. Badania koncentrowały się na nowych materiałach polimerowych, katalizatorach, środkach ochrony roślin nowej generacji, chemii budowlanej oraz rozwiązaniach dla elektromobilności i magazynowania energii. Firma angażowała się w projekty związane z bateriami do samochodów elektrycznych, rozwijając materiały katodowe i inne komponenty ogniw, które miały umożliwić zwiększenie zasięgu i wydajności pojazdów.
Jednym z priorytetów stało się także ograniczanie emisji dwutlenku węgla i dążenie do neutralności klimatycznej w dłuższej perspektywie. BASF analizowała możliwości zastąpienia tradycyjnych procesów wysokotemperaturowych technologiami niskoemisyjnymi, takimi jak elektryfikacja procesów cieplnych przy użyciu energii odnawialnej czy rozwój nowych typów reaktorów. Rozważano także wykorzystanie wodoru, sekwestracji CO₂ oraz procesów chemicznego recyklingu tworzyw sztucznych, w których odpady plastikowe przekształca się ponownie w surowce chemiczne.
Równocześnie firma była zmuszona reagować na niestabilności globalne: kryzysy finansowe, zmiany kursów walut, napięcia handlowe między wielkimi mocarstwami, a także na nieprzewidywalne wydarzenia, takie jak pandemie czy regionalne konflikty polityczne. Elastyczność łańcuchów dostaw, dywersyfikacja lokalizacji zakładów produkcyjnych oraz zdolność do szybkiego dostosowania portfolio produktowego stały się kluczowymi elementami strategii przetrwania i dalszego rozwoju.
W relacjach z klientami coraz większe znaczenie miała współpraca partnerska w projektowaniu nowych rozwiązań. BASF tworzyła wspólne laboratoria aplikacyjne z producentami samochodów, firmami z branży budowlanej czy producentami żywności i opakowań. Chodziło nie tylko o dostarczanie chemikaliów, ale o wspólne opracowywanie kompletnych systemów materiałowych o określonych parametrach funkcjonalnych, estetycznych i środowiskowych. Takie podejście wzmacniało pozycję firmy jako strategicznego partnera, a nie jedynie dostawcy surowców.
W kulturze korporacyjnej większy nacisk położono na różnorodność, integrację oraz przejrzystość. Zarządzanie talentami, programy rozwojowe dla pracowników i promowanie interdyscyplinarnych zespołów badawczych miały zapewnić utrzymanie wysokiego poziomu innowacyjności. Firma komunikowała też swoje ambicje w zakresie etyki biznesu, zgodności z przepisami oraz przeciwdziałania korupcji, zdając sobie sprawę z tego, że reputacja ma kluczowe znaczenie w branży o tak wysokim poziomie regulacji i ryzyka.
BASF jako symbol chemii przemysłowej i przemian cywilizacyjnych
Historia BASF jest ściśle związana z rozwojem nowoczesnej cywilizacji przemysłowej. Począwszy od innowacji w dziedzinie barwników syntetycznych, poprzez przełom chemii azotowej, rozwój tworzyw sztucznych i agrochemii, aż po dzisiejsze projekty w obszarze materiałów zaawansowanych i technologii niskoemisyjnych – firma odgrywała i odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu otaczającego nas świata. Produkty BASF wchodzą w skład niezliczonych przedmiotów codziennego użytku: od odzieży, przez farby i lakiery, po komponenty samochodów, elektroniki i infrastruktury budowlanej.
Jednocześnie dzieje tej firmy odzwierciedlają moralne i polityczne dylematy, które towarzyszą rozwojowi nauki i techniki. Udział w programach zbrojeniowych, kontrowersje związane z działalnością IG Farben w okresie nazistowskim, a także współczesne debaty nad wpływem przemysłu chemicznego na klimat, środowisko i zdrowie człowieka pokazują, że innowacja technologiczna nie jest neutralna. Decyzje podejmowane w laboratoriach, zarządach i zakładach produkcyjnych mogą mieć konsekwencje na skalę globalną.
BASF stara się obecnie łączyć rolę globalnego producenta z ambicjami bycia liderem zmian w kierunku bardziej zrównoważonej gospodarki. Transformacja energetyczna, rozwój elektromobilności, walka ze zmianami klimatu, ochrona bioróżnorodności – we wszystkich tych obszarach chemia odgrywa fundamentalną rolę, a firmy takie jak BASF są niezbędnymi partnerami dla rządów, innych gałęzi przemysłu i organizacji naukowych. Dostarczając nowe materiały, katalizatory i rozwiązania procesowe, przedsiębiorstwo współtworzy infrastrukturę przyszłości.
Od powstania w 1865 roku do dziś BASF przeszła drogę od lokalnej fabryki barwników anilinowych do jednego z największych koncernów chemicznych świata. Jej innowacyjność, zdolność do integracji badań z praktyką przemysłową, a także elastyczność wobec zmieniających się warunków gospodarczych i politycznych zadecydowały o tym, że firma przetrwała liczne kryzysy i zawirowania dziejowe. Równocześnie historia BASF uczy, że rozwój technologiczny zawsze wiąże się z odpowiedzialnością – zarówno wobec pracowników i klientów, jak i wobec społeczeństw oraz środowiska naturalnego.
Współczesna pozycja BASF, oparta na rozbudowanej sieci zakładów Verbund, globalnych centrach badawczych i szerokim spektrum produktów, jest rezultatem ponad 150 lat ewolucji. Od chemii barwników po zaawansowaną chemię materiałową, od produkcji lokalnej po działalność na wszystkich kontynentach, od epoki węgla i pary po erę cyfryzacji i transformacji energetycznej – historia firmy stanowi znakomity przykład tego, jak nauka i przemysł splatają się w długim procesie kształtowania nowoczesnego świata.
